6 Ağustos 2008 Çarşamba

Marv Wolfman Ropörtajı 1 - Süreklilik

WRR: Do you feel comic characters are really designed to last in perpetuity? Would the artistic vision be better served if characters were given a finite run with a predetermined developmental arc instead of fated to endure endless resurrections and to face repeatedly their “impossible to kill” nemesis?

I think there are many ways to approach this—often infinite story lines can work, and just as often a finite story is better. Eventually characters may outlive their usefulness, but what I’ve found is that just because they outlive it for me, it doesn’t mean another writer can’t use what has been done as a starting point for an all-new approach. I don’t like to lock myself down to story or series length if possible.

"WRR : Çizgi roman karakterlerinin sonsuzluk içerisinde olmak için dizayn edildiğini hissediyor musunuz ? Sanatsal görüş karakterler sonsuz varoluşlarında defalarca yeniden doğarak tekrar tekrar kendilerinin öldürülmesi imkansız düşmanlarıyla yüzleşmek yerine bir sona erişebilen yaşamlara sahip olsalar daha iyi olmaz mıydı?

Buna yaklaşmak için bir çok yol olduğunu düşünüyorum. Sınırsız hikaye dizilimleri sıklıkla işe yarayabilir, ve bu sıklıkta sonu olan iyi hikayeler de ortaya çıkıyor. Karakterler genellikle işe yaradıklarından daha uzun dönemler yaşıyorlar, fakat benim farkettiğim benim için yaşadıkları. Bu diğer bir yazarın tamamen yeni bir ortaya çıkış noktasını kullanamayacağı anlamına gelmiyor. Mümkün oldukça kendimi bir hikayenin ya da serinin uzunluğuyla kısıtlamamaya çalışıyorum.

Hiç yorum yok: